Bazen bloglardan sıkılıyorum.
Çok sık yazandan, çok uzun yazandan, kendi çizgisinden aniden çıkandan, pek yazmayandan..
Bazen canımı sıkıyor okumak istemiyorum. Sonra kendime “yapma ömer! bunu bir kitap olarak düşün ve sonunu getirmeye bak! Aksi halde ileride biri gelip sonunu anlatır keşke zamanında okusaydım deyip pişman olursun.” diyorum.
Öyle işte..
Yorum bırakın