Bayramlar; en fazla gözlem yaptığım, sustuğum anlardır. Yer yer nabzı hızlandırmak ve bu sayede daha kolay analiz yapmak için espriler yapar yeniden sessizliğe bürünürüm. Bu bayram çocukları izledim hep. Dünyanın en masum canlıları yine biçare dolaşıyorlardı.
Kimisi şeker toplamak için kapı kapı dolaşırken kimisi ailesinin peşinde ev ziyaretleri yapıyor. Merak ettikleri en önemli şey gidecekleri yerde karşılarına çıkacak yeni arkadaşları ile uyum sağlıyıp sağlıyamayacakları veya kapıdan dolu dönüp dönemeyecekleri.
Yukarıdakiler hepimizin çocukluğundan kalan hatıralar. Ben bu bayram hatıraların yok olduğunu farkettim. Yetişkin gibi bakan, senede onlarca kıyafet, ayakkabı eskitmiş, gizli saklı onun yaşındaki için sadece vitrindeki süs eşyası olabilecek makyaj malzemelerini tatmış bir çocuk gördüm. Babasından daha hırslı, daha çok para ihtiyacı olan çocuklar gördüm.
Kimisi modacı kimisi playboy kimisi de yıldız adayı idi bu bayram. Gülüşler öpücükler tebrikler bittikten sonra geriye dönüp baktığınızda çocukların üzerindeki maskeleri ayırt edemez halde olduğumu farkettim.
Ve korktum…
Ömer Enis Şen 
Yorum bırakın