Nedenini tam bir sene sonra açıklayabileceğim bir karar aldım az önce. Artık buralarda yokum. Çok popüler bir karar, artistlik mi yapıyorsun deyip benden nefret edebilirsiniz. Kişi kendinden nefret ediyorken sizin etmenizde bir sakınca yok.
İlla nedeni öğrenmek veya çok meraklandım diyorsanız size alt nedenler sunayım;
Blog ve eksenindeki tüm araçlar hayatımın artık önüne geçtiler. Halbuki tüm iş ilanları üniversite mezunu istiyor.
Günde 50 defa aynı şeyleri tekrar ediyor, kendimi bir lağım çukurunun içine soktuğumu hissediyorum. Herşeyimi veriyorum hiçbirşey alamıyorum.
Mail okumaktan bıktım. Google reader başlı başına dert..
Orada burada yorumlara bakmak, tartışma açmak kapamak kafa ütülüyor….
Bunlar biliyorum sizinde ortak noktanız. Hayırlısı olsun diyelim..
Birçok dost kazandım farkındayım.. Olsun geri döndüğümüzde görüşürüz..
Esasında yazacak çok şey var. Gözlerim doldu. Halbuki delikanlı adam ağlar mı? En çok üzüldüğüm Sendrom oldu. Bir babanın çocuğunu geride bırakması gibi birşey sanırım.
Lütfen beni anlayışla karşılayın…
Hoşçakalın…
Yaşarsak bir sene sonra yeniden…
Ömer Enis Şen 
Yorum bırakın