İnsancıl bir o kadarda sempatik fazla dizi yok etrafta. Bir zamanlar Ekmek Teknesi vardı.. Yanlış anlamayın tv ile aram nerede ise sıfır. Lakin perşembe akşamları ananemlerde kalıyorum. Mecburen karşıma bir alet koyuyorlar izliyorum.

Dayımın kızları Kavak Yelleri’ni bayıla katıla izleyince bizde bakıyoruz. İlk zamanlar şebeklerin takıldığı bir yapım dedim. Peşinhüküm işte. Sonra bizim dayıoğlu Selim (sendrom Selim) halaoğlu hangi kız güzel diye soru yöneltince hee tamam bu diziye bakmam lazım dedim.

Hatunların birbirini yemesini kavga etmesine bayılan biri olarak, bu tarz yapımlar çok hoşuma gidiyor. Lakin ilerleyen bölümlerde dans dersleri, kıvırcık saçlı kuzu kuzu diye dolaşan çocuğun yemekhane girişimi, kuzu sıfatına sahip olan hatunun bal gibi yüzü, salak sarışın tipli fevkalede hızlı bacımız, çocuğuyla Antalya’ya kaçan fedakar(!) anne. Manavcı amca. Kızına sonradan baba olmak isteyen bir baba. Huysuz bunaklar (şaka şaka)..

Herşeyden öte sizi bağlayan bir müzikleri var. Pinhani söylüyormuş. Halbuki ben o kıvırcık saçlı çocuk söylüyor sanıyordum.. Kıroyum ama blog bende 🙂

Yahu siz hala izlemediniz mi? Haftaya kaçırmayın.